Ik mis een been als gevolg van botkanker sinds ik 23 jaar oud was. Ik heb uit de eerste hand ervaring met veel prothese knieën, inclusief een aantal van de meest geavanceerde en zeer gerenommeerde in de markt.

Hoewel ik door mijn amputatie een korte transfemorale stomp heb, zie ik mijzelf niet als een gehandicapt persoon.

De VGK-S is verreweg de beste en meest veelzijdige knie die ik ooit heb gehad. De knie combineert een state-of-the-art functionaliteit en veiligheid met robuustheid en geeft mij een gevoel van extreem gemak in mijn mobiliteit,

Ik ben lichamelijk gezond. Ik kan alles doen wat ik wil!

Ik ben geboren in 1968 in de dichtbevolkte textiel regio ten noorden van Barcelona, nu een vervallen postindustrieel gebied. Ik ben de oudste van drie kinderen in een hardwerkende middelklasse familie, wiens voorouders nog niet zo lang geleden uit de Pyreneeën kwamen. Niets bijzonders, waarschijnlijk met eenzelfde achtergrond zoals een familie uit Wales die naar Manchester verhuisden op zoek naar een beter leven; een groeiende industrie met meer bestaansmiddelen en vooral met meer kansen voor de volgende generatie.

Op de leeftijd van 12 jaar kwam ik in levensgevaar door osteosarcoma, een botkanker met een overlevingskans van minder dan 5%! Op dezelfde manier waarmee de Covid-19 pandemie de wereld raakte, gaf mijn diagnose van kanker een snelle en harde klap aan het leven zodra ik het wist. Na de diagnose kwam een periode van acute chemotherapie op een geïsoleerde ziekenhuisafdeling en een bovenbeen amputatie met een zeer korte stomp.

Het was niet eenvoudig om opnieuw te gaan lopen en verder te leven: van de harde materialen die bij prothesen gebruikt worden kreeg ik blaren op mijn stomp en mijn handen. Als teenager bleek de sociale omgang op een streng katholieke school moeilijk, een school met een doelgericht onderwijsprogramma, maar misschien niet zo gericht op "iemand die anders was". In ieder geval overleefde ik die periode en op 17-jarige leeftijd lukte het me om met moeite te lopen, maar zonder krukken!

Ondanks de fysieke en sociale uitdagingen gedurende mijn adolescentie, moet ik zeggen dat al deze traumatische ervaringen mij niet hebben weerhouden van een actief fysiek leven; paralympisch zwemmen, wereldreizen, watersporten en een academisch en werkend leven; MSc en MBA, 5 talen, gevolgd door een succesvolle loopbaan als luchtverkeersleider sinds 1995.

Ook was het een grote uitdaging in mijn leven toen mijn dochter in 1999 geboren werd. Ze zit nu in haar derde jaar van een medische opleiding.

     "Met deze knie kan een geamputeerde met een
     aandoening zoals de mijne, een korte
     transfemorale stomplengte, dit even vergeten
     en een geweldig leven blijven leiden."

Mijn activiteiten werden ondersteund door een verbazingwekkend innovatieve knieprothese, de VGK-S, ontwikkeld door een zeer gemotiveerd team van Orthomobility, vlakbij Oxford. Met deze knie kan een geamputeerde met een aandoening zoals de mijne, een korte transfemorale stomplengte, dit even vergeten en een geweldig leven blijven leiden. Lichtgewicht is essentieel voor een geamputeerde met een korte stomp, vooral om het pendule effect tijdens het lopen te verminderen. Het moet gezegd worden dat zware en niet uitgebalanceerde prothese hulpmiddelen zorgen voor vermoeidheid en een negatieve werking hebben op het sociale leven van een geamputeerde. Wij hebben gewoon het recht om te werken en te studeren en om relaxed thuis te komen met daarna genoeg energie over voor sport en sociale activiteiten.

De Covid-19 pandemie heeft isolatie en onzekerheid in ons leven gebracht. Het doet me denken aan mijn strijd tegen kanker en hoe belangrijk het is om een gezond, actief en onafhankelijk leven te leiden. Ik heb ontdekt dat, om het voorgaande te doen met een prothese knie zoals de VGK-S, het niet nodig is om akkoord te gaan met een verminderde functionaliteit.

We zaten met z'n vijven in de auto en alleen de bestuurder en ik hebben het overleefd. Ik verloor mijn rechterbeen boven de knie en mijn toenmalige verloofde, die naast mij op de achterbank zat. Ik was docent lichamelijke opvoeding en ineens werd mijn leven totaal veranderd. Dit ongeval was overal op het nieuws, zelfs in de VS.

Na deze verschrikkelijke tijd en verschillende operaties, kreeg ik de meest gerenommeerde microprocessor prothese knie ter wereld (MPK). Ik was zo blij. Echter, na veel reizen naar de VS voor de prothese zorg en het speciaal instellen van de software, kwam ik erachter dat de MPK niet compatibel was met mijn korte stomp... Het was gewoon te superzwaar om te dragen.

In 2018 droomde ik er nog steeds van om zonder krukken te lopen. Toen hoorde ik van de VGK-S. De VGK-S is een prothese knie speciaal ontworpen voor geamputeerden met een korte stomp zoals de mijne. De knie weegt minder dan 1 kg en wordt dichtbij het lichaam geplaatst, wat ervoor zorgde dat het ongelofelijk licht voelde en intuïtief te bedienen was. Ik had het gevoel dat ik niet meer te stoppen was!

Eindelijk beginnen al mijn dromen uit te komen! In de winter van 2019 trouwde ik met mijn prins, en werd ik zwanger van mijn eerste baby! Ondanks al deze gekke tijden met het Coronavirus heb ik een echte engel, mijn zoontje, geboren op 7 januari 2020! Ik ben de gelukkigste moeder ooit. Ik kan niet wachten om hem aan iedereen te laten zien!

Ik ben Lisa en ik ben 31 jaar oud. Zeven jaar geleden begon voor mij een nieuw leven. Hoewel ik de strijd om mijn been heb verloren, die meer dan twee jaar heeft geduurd, heb ik nieuwe moed gevonden en de absolute wil om de uitdagingen van het leven tegemoet te gaan!

In december 2010 kreeg ik pijn in mijn knie, die uiteindelijk uitstraalde in mijn hele been. Na maanden van pijnstillers om me overeind te houden, kwam de verwoestende diagnose; osteosercoma. Een marathon van chemotherapie en operaties volgde. Ik kreeg een MUTARIS^® endoprothese omdat mijn knie vernield was door kanker. Maar ik versloeg de kanker en het leven gaf me een tweede kans. Ik kon mijn beroep in de ouderenzorg hervatten en heb me voor 100% gegeven. Mijn geluk duurde echter maar van korte duur. Een bacterie die tot een infectie leidde, was hardnekkiger dan de kanker en blijft nu voor altijd bij me. Twee jaar van talloze operaties en pijnstillers later werd het me duidelijk dat mijn leven belangrijker was dan mijn been. Ik was bereid om mijn been op te offeren om mijn leven te redden!

     "De knie, die minder dan één kilo weegt - en
     alle functies heeft die mijn MPK had - geeft
     mij de onafhankelijkheid en de vrijheid die
     ik voor mijzelf en mijn baan nodig heb."

Omdat de artsen niet konden garanderen dat zij bij de operatie nog een deel van mijn been konden redden, was ik blij om uit de narcose wakker te worden met tenminste nog een korte stomp. Op 24-jarige leeftijd stond ik nu voor het eerst in mijn leven op één been!

Ik leerde met een prothese te lopen en het lukte me om een dagelijks leven te leiden met een microprocessor knie (MPK), wat zoals me verteld werd, de allerbeste technologie op de markt was die de wetenschap kon bieden (fout, zoals ik later ontdekte!). Ik had meer nodig en ik wilde onafhankelijk zijn! Ook al kon ik mijn hobby, paardrijden, niet meer uitoefenen, vond ik toch mijn voldoening in mijn werk. Al meer dan vijf jaar werk ik weer in een verpleeghuis en zorg ik voor ouderen. Ik houd van mijn vak, maar ik besefte al gauw dat ik mijn grenzen bereikte, met meer dan 5 kilo aan kunstmatige apparatuur van mijn prothese... vastgeklampt, hangend en slepend... aan mijn korte stomp.

Deze keer was het geluk aan mijn zijde. In Duitsland kwam ik een knie tegen, de VGK-S, die voldeed aan wat ik nodig had. Deze knie, die minder dan één kilo weegt - en alle functies heeft die mijn MPK had - geeft mij de onafhankelijkheid en de vrijheid die ik voor mijzelf en mijn baan nodig heb. Zelfs na een dienst van 10 uur hoef ik niet meer te rusten. De VGK-S helpt me mijn doelen te bereiken en te voldoen aan de eisen die ik aan mezelf stel.

Voor het eerst sinds mijn amputatie voel ik me weer compleet. Ik ben niet langer een persoon met een handicap! Ik ben gewoon Lisa, die alles weer kan bereiken.